Nederland in Oorlog ( in foto's )

Oorlog is een bijzondere situatie. Het leed dat mensen dan moeten doormaken is vaak ongekend. Dat besef je overigens pas vaak als je het zelf mee maakt. Nederland kent het geluk al sinds 1945 op eigen grond geen oorlogssituatie te hebben gehad. Gelukkig maar!  Maar velen weten ook niet meer wat het is om je vrijheid te verliezen en nemen aan dat het iets vanzelfsprekends is.

Soms levert oorlog ook goede zaken op. De dwang om op je vijand vooruit te lopen, leveren uitvindingen op die, hoewel in eerste instantie gevaarlijk en bedreigend, later in het burgerleven ook goede toepassingen kent. Zo heeft de geneeskunde vooral na de 1e Wereldoorlog een enorme vlucht genomen.

Deze club is opgezet vanuit educatieve gronden en vooral om niet te vergeten. Om te blijven beseffen dat "je mening kunnen geven" niet altijd vanzelfsprekend is. Als mens moet je daar soms voor vechten, soms zelfs voor sterven.

Dagelijks zal een of meerdere foto's geplaatst gaan worden en in het weekend een nieuwe video. Door dit te doen hoop ik een beeld en gevoel te geven voor alles wat we kwijt waren, weer terug gekregen hebben, maar wat we gemakkelijk opnieuw weer kunnen verliezen!

 - - - = = o 0 o = = - - -

Met touwen worden de bronzen klokken uit de toren van de Grote Kerk in Hoorn getakeld. G. Rijs uit Zaandam voert het werk uit in opdracht van aannemer P. J. Meulenberg die in de volksmond ook wel ‘Klokken Peter’ wordt genoemd. Het klokkenspel van de Grote Kerk is nog zo goed als nieuw. Na een inzamelingsactie onder de Hoornse bevolking zijn de 37 klokken vier jaar eerder in de toren geplaatst. De voorganger is bij een grote kerkbrand in 1878 verloren gegaan.

Ook andere kerken en gebouwen in Hoorn worden van hun klokken ontdaan. De rooms-katholieke kerk aan het Grote Noord is op 9 maart 1943 als eerste aan de beurt, gevolgd door onder andere de Hoofdtoren, het Pietershof en de Oosterkerk.  Bij het verwijderen van de klokken gaan de werklieden weinig zachtzinnig te werk waardoor flinke schade aan de klokkenbehuizingen is aangericht.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog verdwijnen uit Hoorn in totaal 49 klokken waarvan het merendeel is omgesmolten voor de productie van wapentuig. Van het carillon van de Grote Kerk zijn na de oorlog uiteindelijk nog 15 klokjes in goede staat teruggevonden.

In acht grote steden werden wervingsbureaus geopend voor vrijwilligers in een Nederlandsch vrijkorps. In de eerste maanden na de oprichting meldden ongeveer 1300 vrijwilligers zich aan voor het Legioen, onder wie zo’n 30 dertig officieren uit het voormalige Nederlandse leger. Al op 26 juli 1941 vertrok het eerste contingent vrijwilligers, zo'n 650 man, en op 7 augustus het tweede contingent. De 800 mannen van de Weer Afdeeling (WA) die Mussert beloofd had, zaten daar niet bij.

NSB-leider Anton Mussert tijdens zijn toespraak tot het eerste bataljon van het WA-Vrijwilligersregiment, vlak voor de beëdiging van het bataljon op het Binnenhof in Den Haag. Nederland, Den Haag, 11 oktober 1941.

Achter Mussert: rijkscommissaris generaal-luitenant Seyffardt en SS-"Obergruppenführer" Rauter. Van links naar rechts: Hanns Albin Rauter, Hendrik Seyffardt, Arthur Seyss-Inquart, Wilhelm Harster, Anton Mussert.

Door de Duitsers gevorderde fietsen op het terrein van de Verblifa blikfabriek in Krommenie. In 1942 beginnen de Duitsers met het in beslag nemen van fietsen. Eerst moeten alle Joden hun fiets inleveren, later worden vooral in de grote steden herenfietsen –vaak tegen vergoeding– gevorderd. Op het eind van de oorlog worden fietsen zonder compensatie in beslag genomen. Alleen mensen die kunnen aantonen dat ze de fiets voor hun werk nodig hebben, zoals bijvoorbeeld verpleegsters, krijgen een vergunning waarmee ze hun fiets mogen behouden. Veel mensen verstoppen hun fiets. Uiteindelijk krijgen de Duitsers ruim vijftigduizend fietsen –zo’n twee procent van het totale aantal– in handen.

Vijf kustbatterijen verdedigden de kust bij Den Helder tegen vijandelijke schepen. Drie daarvan waren ondergebracht in geschutsbunkers. De meest zuidelijke was Batterij Zanddijk, die uit twee bunkers bestond. Het was de bedoelding dat de batterij torens zou krijgen, afkomstig uit de afgedankte slagkruiser Gneisenau. Maar aan het eind van de oorlog waren die nog niet geplaatst.