Vol unieke beelden en onbekende foto's
Oorlog is een bijzondere situatie. Het leed dat mensen dan moeten doormaken is vaak ongekend. Dat besef je overigens pas vaak als je het zelf mee maakt. Nederland kent het geluk al sinds 1945 op eigen grond geen oorlogssituatie te hebben gehad. Gelukkig maar! Maar velen weten ook niet meer wat het is om je vrijheid te verliezen en nemen aan dat het iets vanzelfsprekends is.
Soms levert oorlog ook goede zaken op. De dwang om op je vijand vooruit te lopen, leveren uitvindingen op die, hoewel in eerste instantie gevaarlijk en bedreigend, later in het burgerleven ook goede toepassingen kent. Zo heeft de geneeskunde vooral na de 1e Wereldoorlog een enorme vlucht genomen.
Deze club is opgezet vanuit educatieve gronden en vooral om niet te vergeten. Om te blijven beseffen dat "je mening kunnen geven" niet altijd vanzelfsprekend is. Als mens moet je daar soms voor vechten, soms zelfs voor sterven.
Dagelijks zal een of meerdere foto's geplaatst gaan worden en in het weekend een nieuwe video. Door dit te doen hoop ik een beeld en gevoel te geven voor alles wat we kwijt waren, weer terug gekregen hebben, maar wat we gemakkelijk opnieuw weer kunnen verliezen!
- - - = = o 0 o = = - - -
Maar het is ook het begin van brute afrekeningen, met mensen die in de oorlog de verkeerde kant kozen. Hoe bereiken de Canadezen Kampen?
Kampen is dus als allerlaatste bevrijd. Het is groot feest in de stad maar niet voor iedereen. Er vinden afrekeningen plaats met zogenaamde moffenmeiden. Georganiseerd door het stadsbestuur van Kampen. Meiden werden kaalgeknipt.
We zien een groep Nederlandse ex-gevangenen van het concentratiekamp Dachau, die door de Amerikanen zijn gerepatrieerd met een speciale bus.
Op de bus staat de tekst 'From Dachau Conc. Camp. Thank you Yanks!' De foto is op 25 mei 1945 genomen, waarschijnlijk bij hun aankomst in Enschede of bij de grensovergang Glanerbrug.
Op 7 mei, twee dagen na het afronden van de capitulatiebespreking in Wageningen, trokken de Canadese en Britse troepen over de Biltstraat de stad in. Ze werden verwelkomd door een dolblije menigte.
Een getuige verteld: "Ik was nog jong in de oorlog, ik weet niet zoveel meer, maar het gevoel van het einde van de oorlog kan ik me wel goed herinneren. Vooral dat mijn ouders zo opgewonden waren. Al wel een paar dagen voor de bevrijders op de Biltstraat liepen. Ze wisten niet wánneer, maar wel dát de geallieerden zouden komen."
“De Rotterdamse Joden moesten zich in 1942 melden bij Loods 24 op het terrein van de voormalige Gemeentelijke Handelsinrichtingen aan de Stieltjesstraat. Er woonden toen ongeveer 12.000 Joden in de stad. (…) Net als in Amsterdam gehoorzaamde slechts een beperkt aantal mensen aan het bevel zich bij het meldpunt te vervoegen. Er kwamen 1120 personen. (…) Het eerste transport naar Westerbork was op 31 juli 1942. In september stelde de Duitse bezetter zelf een transport samen van joodse Rotterdammers afkomstig uit Duitsland en Oost-Europa. Op 8 oktober ging er een transport met Joden tussen 60 en 96 jaar via Loods 24 naar Westerbork en vervolgens naar de vernietigingskampen. Een week later werden de vrouwen en kinderen van degenen die al op transport waren gesteld, opgepakt en weggevoerd. En zo ging het verder, langzaam maar zeker. De bezetter begon eind oktober 1942 Joden van huis op te halen. Op 26 februari 1943 volgde het weeshuis, het bejaardenhuis en het joodse ziekenhuis, in totaal 269 mensen, mannen, vrouwen, gezond of ziek, jong en oud, ook baby’s.”
Favoriete Clubs
Na de bevrijding, om precies te zijn tussen 24 april 1945 en 1 december 1948, fungeerde het voormalige Duitse doorgangskamp Westerbork als interneringskamp voor NSB’ers, Waffen–SS’ers, landwachters en andere van collaboratie met de Duitse bezetter verdachte personen in Nederland. Naar de gezondheid en veiligheid van deze duizenden mannen en vrouwen keek in de zomer van 1945 praktisch niemand om. Slechte dagelijkse leefomstandigheden, onvoldoende medische voorzieningen en zowel psychische als fysieke mishandelingen waren aan de orde van de dag.
Niet alle in kamp Westerbork geïnterneerden kwamen uit de provincie Drenthe. Na 'Dolle Dinsdag' sloegen duizenden pro- Duitse Nederlanders uit alle delen van het land op de vlucht. Van hen kwamen in de eerste week van september 1944 ongeveer 3500 mannen, vrouwen en kinderen in kamp Westerbork terecht om uiteindelijk met treinen te worden doorgestuurd naar Midden-Duitsland. Een deel van deze groep vluchtelingen keerde na de bevrijding terug in Westerbork, dit keer als geïnterneerden in afwachting van een proces-verbaal, ontslag uit het kamp, of een nog op te leggen straf.
Nieuwste Leden
2020-05-05 Uitgelicht
Welkom bij Clubs!
Kijk gerust verder op deze club en doe mee.
Wat is dit?
Of maak zelf een Clubs account aan:
Statistieken
Club-Updates
Wekenlang schuurt Gerrit Kleinveld met zijn handboei over de vloer van de piepkleine 'dodencel', waarin gevangenen hun executie afwachten. Met engelengeduld, net zolang totdat hij eindelijk een arm kan bevrijden. Met een lepel peutert en zaagt Kleinveld vervolgens een tralie los en met een metalen bedpoot verbuigt hij de overige drie boeien zodanig dat hij zijn enkels en pols kan vrijmaken. Los!
In het holst van de nacht smeert Kleinveld zijn lijf in met zeep en surrogaatkoffie en wurmt hij zich door het gat naar buiten. Weg uit De Bunker, het zwaarbewaakte cellencomplex van Kamp Amersfoort, waar hij hongervisioenen heeft gehad en gevangenen zwaar worden mishandeld.
Op het kampterrein kleedt hij zich snel aan, leidt de bewakers op de wachttoren af en kruipt met behulp van plankjes door twee prikkeldraadversperringen. Hij verdwijnt in het donker en ziet Kamp Amersfoort pas na de oorlog terug.
Paratroopers of 1st Airborne Division Signals gather on the drop zone west of Arnhem, 17 September 1
As the Allied advance through north west Europe began to slow, partly as a consequence of extended supply lines and partly as a consequence of stiffening German resistance, an audacious attack deep into German occupied territory was launched. Operation Market Garden sought to penetrate right up to the gateway to Germany, the bridge over the Rhine in the Dutch town of Arnhem. Airborne troops would go ahead, seizing a series of critical bridges and then hold them until the armoured spearhead could burst through to relieve them.
B.J. Westerveld, bewaker van Kamp Amersfoort, bij zijn arrestatie. Hij praat met Gerrit Kleinveld, lid van de POD (Politieke Opsporingsdienst), rechts van hem. Links (en profile): Roel Wolthuis, eveneens lid van de POD.
Kinderen waren natuurlijk gefascineerd door die stoere bevrijders en hun indrukwekkende hoeveelheid geallieerd legermaterieel. Iedereen wilde na de bevrijding wel graag een ritje maken in een jeep of ander legervoertuig. En soms mocht dat even.
De Enschedese fotograaf Henk Brusse maakte door heel Nederland foto's maar onderstaand tafereel legde hij vast in zijn woonplaats kort na de bevrijding op 1 april 1945.
Op 19 mei 1944 werden 245 Sinti en Roma vanuit Westerbork naar Auschwitz gedeporteerd. Slechts enkelen overleefden de oorlog
Voor veel mensen is de vervolging van de Sinti en de Roma onbekend.
Bas Kortholt is onderzoeker bij Herinneringscentrum Kamp Westerbork. "Het is een vergeten holocaust. Dat merken we ook bij het Herinneringscentrum. Veel mensen kennen het verhaal van de Joden, maar het tragische lot van de Roma en Sinti is veel onbekender."
Het Herinneringscentrum wil meer aandacht voor de vervolging van de Sinti en de Roma. Al jaren, vanaf 1994, worden er regelmatig herdenkingen georganiseerd voor deze specifieke groep. Kortholt: "In één trein zijn toen alle 245 Roma en Sinti weggevoerd uit Westerbork. Slechts 31 van hen hebben de oorlog overleefd."
Het Herinneringscentrum wil meer aandacht voor de vervolging van de Sinti en de Roma. Al jaren, vanaf 1994, worden er regelmatig herdenkingen georganiseerd voor deze specifieke groep. Kortholt: "In één trein zijn toen alle 245 Roma en Sinti weggevoerd uit Westerbork. Slechts 31 van hen hebben de oorlog overleefd."
