Oorlog is een bijzondere situatie. Het leed dat mensen dan moeten doormaken is vaak ongekend. Dat besef je overigens pas vaak als je het zelf mee maakt. Nederland kent het geluk al sinds 1945 op eigen grond geen oorlogssituatie te hebben gehad. Gelukkig maar! Maar velen weten ook niet meer wat het is om je vrijheid te verliezen en nemen aan dat het iets vanzelfsprekends is.
Soms levert oorlog ook goede zaken op. De dwang om op je vijand vooruit te lopen, leveren uitvindingen op die, hoewel in eerste instantie gevaarlijk en bedreigend, later in het burgerleven ook goede toepassingen kent. Zo heeft de geneeskunde vooral na de 1e Wereldoorlog een enorme vlucht genomen.
Deze club is opgezet vanuit educatieve gronden en vooral om niet te vergeten. Om te blijven beseffen dat "je mening kunnen geven" niet altijd vanzelfsprekend is. Als mens moet je daar soms voor vechten, soms zelfs voor sterven.
Dagelijks zal een of meerdere foto's geplaatst gaan worden en in het weekend een nieuwe video. Door dit te doen hoop ik een beeld en gevoel te geven voor alles wat we kwijt waren, weer terug gekregen hebben, maar wat we gemakkelijk opnieuw weer kunnen verliezen!
- - - = = o 0 o = = - - -
Maastricht, in het uiterste zuiden van Nederland, werd in de vroege ochtend van 10 mei 1940 aangevallen.
Tweede Wereldoorlog in Zuid Limburg deel 4, de Reichsschule in Valkenburg
In 1941 marcheert de I./ SS-Infanterie-Geschütz-Ersatz Kompanie onder de Zypse Poort in Arnhem door. De compagnie staat onder bevel van SS-Obersturmführer Richard Schwickert, gezeten op het witte paard. De eenheid wordt begeleid door het muziekkorps van SS-Regiment Germania. Er waren op dat moment nog voldoende fietsen bij de burgers aanwezig.
Toen en nu.
De landingsterreinen en droppingsgebieden voor voorraden waren gedeeltelijk in handen van de Duitsers gevallen en lagen onder vuur van aanwezig Flak, zoals hier op de hoek Dreyenseweg / Amsterdamseweg (20 september).
Dina Geurink is in Lichtenvoorde met haar kinderen bezig met de aardappeloogst in de herfst van 1944. Het is de tijd dat met regelmaat geallieerde jachtbommenwerpers overvliegen richting Duitsland. Dina kijkt de bommenwerpers na en de kinderen volgen haar voorbeeld. Dina en haar man Willem bieden vanaf 7 oktober 1941, de dag dat er een grote razzia op Joden in Lichtenvoorde plaatsvindt, onderdak aan onderduikers, onder wie de Joodse broers Jonny en Leon Levy. Later komt hier ook de derde broer Helmut Levy bij. Op de boerderij wordt een ondergrondse schuilplaats gebouwd, die in juni 1943 in gebruik wordt genomen. Ook Bas Berger, een Rotterdammer die geen gehoor had gegeven aan de Arbeitseinsatz, vindt als boerenknecht onderdak op de boerderij van de familie Geurink. Op 18 januari 1944 wordt hij gevolgd door een ontsnapte Russische krijgsgevangene, Alex Sidorov. Alle onderduikers overleven de oorlog. Ondanks pogingen de boerderij te behouden, wordt de boerderij in april 1998 afgebroken.
De verduistering bemoeilijkt het verkeer. Niet alleen is alle straatverlichting afgeschaft ook voertuigen moeten hun lichten afschermen. Auto’s krijgen een soort kap over de koplampen waarin een smalle strook is opengelaten waardoor een klein beetje licht kan schijnen. Om het allemaal toch enigszins veilig te houden, worden stoepranden en randen van rotondes witgeverfd. Dat wit reflecteert in het beetje licht dat nog uit de koplamp schijnt en helpt automobilisten en andere weggebruikers toch enigszins het rechte spoor te houden. Op deze foto van het Zuiderplein, genomen in 1940 vanaf het dak van de Beurs, zijn de witte verfranden goed te zien.
Rechts op de foto worden de laatste resten opgeruimd van de noodbrug die is aangelegd tijdens de bouw van de nieuwe Wirdumerpoortsburg (links). De nieuwe brug wordt in de zomer van 1940 in gebruik genomen en kent twee opvallende versieringen: in graniet gebeitelde wapens van de stad Leeuwarden en de provincie Friesland. Het graniet moet per boot uit Noorwegen worden ingevoerd.
De grootste bedrijfsrazzia uit WOII | ANDERE TIJDEN
Defensie.nl - Nieuwsberichten van Koninklijke Landmacht
Welkom bij Clubs!
Kijk gerust verder op deze club en doe mee.
Wat is dit?Je kan je ook aanmelden via een van bovenstaande partner websites. Klik op het icoontje en je bent direct ingelogd op Clubs.nl
Of maak zelf een Clubs account aan:
Statistieken
Club-Updates
In de Tweede Wereldoorlog woont de familie Reindorp in de Lijsterstraat 82 in Leeuwarden. Vader Herman en moeder Anna hebben één zoon en één dochter: Frits en Hellen Sophie. Oma Sophie Köster-Neter woont bij haar dochter en kleinkinderen in hetzelfde huis.
Het hele gezin Reindorp wordt slachtoffer van de Jodenvervolging. In het najaar van 1942 worden ze alle vijf opgeroepen om zich te melden voor vertrek naar Westerbork en uiteindelijk Auschwitz. Daar zullen alle familieleden komen te overlijden. De achtergebleven huisraad is naar Duitsland afgevoerd en daar onder andere uitgedeeld aan door bombardementen getroffen huishoudens. Na het gedwongen vertrek van de familie Reindorp hebben buren stiekem de foto van Frits en Helen Sophie uit het huis gehaald. Ze hopen deze foto na de oorlog terug te kunnen geven.
Jaren later brengt een zoon van deze buren de foto naar het Verzetsmuseum, zodat het verhaal van de familie Reindorp niet wordt vergeten.
Tweede Wereldoorlog in Zuid Limburg deel 3, de NSB in Zuid-Limburg
De bemanning van de Wellington Mk.III BJ661 bestond uit Nieuw-Zeelanders. Nadat ze hun bommen boven Hamburg hadden losgelaten werden ze in de vroege morgen van 29 juli 1942 boven het IJsselmeer (tussen Schellingwoude en het huidige Almere) aangeschoten. Piloot John Edward Gilbertson slaagde erin een noodlanding te maken, maar het vliegtuig brak in stukken. Hij en twee andere bemanningsleden vonden daarbij de dood. Twee andere mannen raakten gewond en werden door de Duitsers krijgsgevangen gemaakt. De omgekomen bemanningsleden werden begraven op de Nieuwe Ooster in Amsterdam en op de Algemene Begraafplaats van Harderwijk.
Tweede Wereldoorlog in Zuid Limburg deel 2, 1940 Nazi's in Limburg
Defensie.nl - Nieuwsberichten van Koninklijke Marine
Op 28 juni 1945 was er op Urk een kinderoptocht met, zoals Het Urkerland meldde, “de zorgzame zustertjes van het Roode Kruis, de ‘oech-kros-mauw’ krijsende Indianen, de heldhaftige N.B.S.-ers, de onverschrokken brandweer, de vroolijke matroosjes, te veel om op te noemen.” Ook de Duitsers werden bij de festiviteiten uitgebeeld. Het was niet allemaal zonder gevaar, want tijdens de optocht schoten soldaatje-spelende kinderen met een windbuks een andere jongen een graankorrel in het oog. Het liep goed af met de jongen. Eén ding was volgens Het Urkerland wel duidelijk: “Voorzichtigheid bij het spel is geboden.”
Vanwege het tekort aan arbeidskrachten werden in 1944 4.500 mannen van de Nederlandsche Arbeidsdienst (NAD) in de Noordoostpolder aan het werk gezet. Mannen die bij de overheid wilden werken, waren verplicht om zes maanden voor de NAD te werken. Hier kregen ze een opvoeding in ‘Groot-germaansche’ geest. Het inschakelen van deze mannen zette echter geen zoden aan de dijk, want na een half jaar was nog slechts een kwart in de polder werkzaam. Zoals in De Duikhoek, het illegale blaadje in de Noordoostpolder, viel te lezen: “Ja, de Arbeidsdienst kwam zingende den polder in. Ze wisten hun schop te presenteeren en stapten kwiek langs de wagen. Maar toen ze eenmaal in de klei stonden te spitten… och arme, wat hadden ze toén weinig aan hun grondwerkerspractijk van den Arbeidsdienst. Er zijn er, die genoeg courage hebben in dóór te zetten. Die arbeidsmannen kunnen weinig … maar zingen, dát kunnen ze!”
Alles moest baan maken: waar vroeger huizen en bomen stonden, liet de Wehrmacht in 1943 deze enorme antitankgracht graven.
Deze week jarig
Geen jarigen deze week.