Nederland in Oorlog ( in foto's )

Oorlog is een bijzondere situatie. Het leed dat mensen dan moeten doormaken is vaak ongekend. Dat besef je overigens pas vaak als je het zelf mee maakt. Nederland kent het geluk al sinds 1945 op eigen grond geen oorlogssituatie te hebben gehad. Gelukkig maar!  Maar velen weten ook niet meer wat het is om je vrijheid te verliezen en nemen aan dat het iets vanzelfsprekends is.

Soms levert oorlog ook goede zaken op. De dwang om op je vijand vooruit te lopen, leveren uitvindingen op die, hoewel in eerste instantie gevaarlijk en bedreigend, later in het burgerleven ook goede toepassingen kent. Zo heeft de geneeskunde vooral na de 1e Wereldoorlog een enorme vlucht genomen.

Deze club is opgezet vanuit educatieve gronden en vooral om niet te vergeten. Om te blijven beseffen dat "je mening kunnen geven" niet altijd vanzelfsprekend is. Als mens moet je daar soms voor vechten, soms zelfs voor sterven.

Dagelijks zal een of meerdere foto's geplaatst gaan worden en in het weekend een nieuwe video. Door dit te doen hoop ik een beeld en gevoel te geven voor alles wat we kwijt waren, weer terug gekregen hebben, maar wat we gemakkelijk opnieuw weer kunnen verliezen!

 - - - = = o 0 o = = - - -

Hr.Ms. Krakatau was een Nederlandse mijnenlegger, gebouwd door het marine-etablissement uit Soerabaja.[1] Het schip is genoemd naar de Indonesische vulkaan Krakatau, die vooral bekend werd door de ongekend zware uitbarsting in 1883.

Bij het uitbreken van de oorlog met Japan was het schip gestationeerd in Soerabaja. Op 15 december 1941 legde de Krakatau samen met de Gouden Leeuw, Soemba een mijnenveld in de buurt van Madoera. Commandant van de Marine in Soerabaja, schout-bij-nacht P. Koenraad vaardigde op 17 februari 1942 de geheime order KPX uit. Deze order is bedoeld voor de mijnenleggers Krakatau en Gouden Leeuw en de mijnenvegers van de 2e divisie mijnenvegers in Nederlands-Indië de Jan van Amstel, Pieter de Bitter, Eland Dubois en Abraham Crijnssen. Bij het krijgen van het sein KPX moesten deze schepen in veiligheid worden gesteld door uit te wijken naar een andere haven.

Tijdens de Slag in de Straat Badung in de nacht van 18 op 19 februari fungeerde de Krakatau als moederschip voor de motortorpedoboten die deelnamen aan de slag. Na de verloren slag keerde de Krakatau terug naar Soerabaja waar het schip werd ingezet voor het vernietigen van de schepen daar. Een van de schepen die tot zinken werd gebracht door de Krakatau was het vrachtschip Kota Radja. Dit schip was voor de kust van het eiland Madoera in het Westervaarwater aangevallen door Japanse vliegtuigen en daarbij in brand gevlogen.

Op 9 maart 1942 werd de Krakatau door de eigen bemanning tot zinken gebracht in het Westervaarwater nabij Batoe Poron.

Gemeentearchief Weert, Brits gemechaniseerd geschut van het 4th Royal Horse Artillery, een onderdeel van de 4th Armoured Brigade in Weert.

Hr.Ms. Kortenaer was een Nederlandse torpedobootjager van de Admiralenklasse, vernoemd naar de 17e-eeuwse admiraal Egbert Bartolomeusz Kortenaer. Het schip werd gebouwd door Burgerhout's Machinefabriek en Scheepswerf NV uit Rotterdam. Het werd op 3 september 1928 in dienst gesteld. Het verging op 27 februari 1942 toen het tijdens de Slag in de Javazee werd getroffen door een Japanse torpedo en in twee stukken brak.

Op 2 februari werd de Kortenaer ingedeeld bij het aanvalseskader van Schout-bij-Nacht Doorman. De Kortenaer was ingedeeld bij het eskader dat aan de Slag in de Straat Badoeng (19-20 februari) mee zou doen maar liep bij vertrek uit de haven van Tjilatjap aan de grond, waarbij zij schade aan het roer opliep en niet meeging. De Kortenaer beschikte over slechts één ketel en liep maar 25 knopen.

Op 15 februari stond de gehele bemanning (151 man) paraat om de aanval op Java te voorkomen. Twee bemanningsleden waren ziek en bleven in Soerabaja achter.

Op 27 februari om 16.00 uur begon de Slag in de Javazee. Commandant was Luitenant-ter-zee 1 Antoine Kroese. De Kortenaer stoomde in open formatie achter de divisieboot Hr. Ms. Witte de With, De Nederlandse torpedobootjagers stoomden op ongeveer 1000 meter aan bakboord van de kruiserlinie, ongeveer dwars van de USS Houston. Kort na 16.00 uur kwamen de eerste meldingen binnen van vijandelijke schepen en kort daarna kwamen deze in zicht vanaf de brug. De schepen waren nog niet herkenbaar. Niet veel later werd vuur geopend door twee schepen, die later Japanse zware kruisers van de Nachi klasse bleken te zijn. De HMS Exeter en de USS Houston beantwoordden dit.

Later deden ook Japanse torpedobootjagers mee. Er hing veel rook, dus het was moeilijk te zien of de vijand getroffen werd. Om 17.00 uur bleek dat de HMS Exeter getroffen was. Er kwam veel stoom uit de schoorsteen maar zij stond niet in brand. De HMS Exeter draaide naar bakboord en de andere kruisers volgden dit voorbeeld.

De Kortenaer had klein-model balsahouten reddingsvlotten aan boord, elk plaats biedend aan zes man. Normaal lagen die vast aan het schip, maar in geval van nood zou er mogelijk geen tijd zijn om ze los te maken. Crommelin had voor de aanvang van de zeeslag aan onderequipagemeester Lt. Fresco om meer reddingsvlotten gevraagd; achttien vlotten werden aan dek gelegd. Met toestemming van de commandant maakten Crommelin en ir. Woltjer een constructie waarbij de vlotten zelf los zouden komen als het schip zou zinken.

Voordat de Kortenaer van koers veranderde, werd zij om 17.13 uur midscheeps getroffen door een torpedo van de Japanse kruiser Haguro. Het schip kwam omhoog en viel terug, waarna het voorschip omviel. De rest van het schip richtte zich weer op en leek als een knipmes dubbelgevouwen te worden. Het voor- en achterschip waren slechts drie meter van elkaar verwijderd. De zee lag vol stookolie. Enkelen waaronder Crommelin waren op tijd in zee gesprongen. Alles ging zo snel dat er geen reddingssloepen werden gestreken. Een deel van de bemanning had een reddingsvest aan, maar Crommelin en torpedo-officier Ltz. II E.M. Hornsveld niet.

De gewone reddingssloepen gingen met de Kortenaer naar de bodem van de zee maar de constructie van de vlotten bleek te werken, 14 van de 18 kwamen bovendrijven. De drenkelingen zochten een vlot op en hesen zich erin.

De rest van het eskader was doorgestoomd en verdween uit zicht. Crommelin zwom naar een vlot waarin ook de commandant, Hornsveld, Ltz. III van Heurn, Omsd. I Gons en telegrafist Loembantobing zaten. De commandant was geheel overstuur, zodat Crommelin het commando over moest nemen. Loembantobing was niet aan dek op het moment van de explosie en had veel water en olie binnengekregen, waardoor hij veertig minuter later overleed. Zijn lichaam werd over boord gezet.

Crommelin begon de vlotten te verzamelen, in de hoop dat ze dan beter zichtbaar waren en gered konden worden. Aan boord van ieder vlot was een peddel, zodat ze naar het officiersvlot konden peddelen. Het was donker, maar er scheen een heldere maan. De slag duurde voort en hoop op redding was minimaal. Om 20.00 uur kwamen enkele Japanse schepen langs, maar die kwamen niet dichterbij. Om 22.17 uur passeerden enkele kruisers, waarbij de vlotten bijna overvaren werden. De USS Houston had een holmeslicht uitgeworpen, maar de schepen voeren door.

Na middernacht kwam een ouderwetse, niet-Japanse jager naderbij, het bleek de HMS Encounter te zijn. Commandant van de Encounter was Lt. Cdr. Morgan. Crommelin zwom erheen, klom met een net aan boord, vertelde dat er ongeveer 30 overlevenden waren, en verzocht medische hulp voor vier gewonden. Tijdens het aan boord hijsen van zijn bemanning diende hij als tolk, niet alleen Nederlands-Engels maar ook Maleis-Engels. De commandant van de Kortenaer kreeg droge kleren en nam het commando weer in handen. Eén bemanningslid, matroos 1e klas Bastiaan Huibregt (Bas) Hagendijk uit Rotterdam, overleed onderweg. Op terugweg werden nog enkele drenkelingen opgehaald.

De terugreis naar Soerabaja verliep vlot, Hornsveld assisteerde bij de navigatie. Om 06.30 uur werd gemeerd. Het krijgen van een goed ontbijt verliep zonder problemen, maar het krijgen van nieuwe kleding liep anders. De kleding moest bewaard worden voor de inheemse militie, die eerstdaags verwacht werd. Na veel onderhandelen kreeg iedereen een kaki uniform. Ook kreeg iedereen een voorschot en zes dagen verlof.

De matroos 1e klas Bas Hagendijk werd, in aanwezigheid van de overgebleven bemanning begraven op Kembang Koening in Soerabaja. Bij deze gelegenheid werden ook de 40 bemanningsleden, die bij de ondergang van het schip omgekomen waren, herdacht. De commandant eindigde de plechtigheid met de woorden "Rust zacht, kameraad, in Nederlandse bodem!"

Sergeant-telegrafist Willem Vreeswijk uit Tilburg overleed op 3 maart 1942 in het Marinehospitaal te Soerabaja. Crommelin ging naar huis, en vertrok via Broome naar Engeland.

Berichten over het aantal overlevenden verschillen, volgens Crommelin waren het er 103, volgens andere berichten 90, de Britse gegevens melden 113. Hieronder bevonden zich onder andere: Giovanni Hakkenberg, MWO en Abraham de Jong.

 Foto van door bominslag vernielde huizen. Tekst achterop: 'Hatertseweg 41-43-45 Nijmegen na bombardement 25/26-2-1943

De Hr.Ms. Johan Maurits van Nassau was een Nederlandse kanonneerboot gebouwd door de Zeeuwse scheepswerf Koninklijke Maatschappij de Schelde uit Vlissingen. Het schip, vernoemd naar Johan Maurits van Nassau-Siegen gouverneur-generaal van Nederlands-Brazilië, was gebouwd om dienst te doen als stationschip in de Nederlandse Antillen.

Tijdens de Duitse aanval op Nederland in 1940, lag de Johan Maurits op de rede van Vlissingen. Tijdens de eerste dag van de Duitse aanval, op 10 mei, wist het schip een van de Duitse vliegtuigen die mijnen legde bij Vlissingen neer te schieten. In de namiddag van 10 mei kreeg het schip orders om op te stomen naar Hoek van Holland. Kort na de aankomst in Hoek van Holland werd deze order herroepen en moest het schip terug naar Vlissingen, maar omdat de schroef van het schip bij het uitvaren van de haven verstrikt raakte in het anker van een boei werd de nacht doorgebracht in de haven van Hoek van Holland. De dag erna kreeg het schip de opdracht op te stomen naar Den Helder. Op 13 mei werd het schip door een Duits Heinkel-vliegtuig aangevallen, waarbij het geen schade opliep.

Aangekomen op de rede van Den Helder kreeg het schip de opdracht op te stomen naar de Texelstroom om vanaf daar de kop van de Afsluitdijk onder vuur te nemen. Op 14 mei werd door de Johan Maurits de Duitse batterij bij Kornwerderzand onder vuur genomen, waarbij 98 schoten zijn afgevuurd. Later die dag ging het schip verloren bij een luchtaanval bij Callantsoog terwijl het schip probeerde uit te wijken naar het Verenigd Koninkrijk. Hierbij kwamen 17 bemanningsleden om.

Op 25 juni 1943 werd een fregat van de River-klasse, de ex HMS Ribble, in Nederlandse dienst gesteld als onderzeebootjager en, ter ere van de eerder gezonken kanonneerboot, Johan Maurits van Nassau gedoopt.