Vol unieke beelden, foto's en een wekelijkse video

Oorlog is een bijzondere situatie. Het leed dat mensen dan moeten doormaken is vaak ongekend. Dat besef je overigens pas vaak als je het zelf mee maakt. Nederland kent het geluk al sinds 1945 op eigen grond geen oorlogssituatie te hebben gehad. Gelukkig maar!  Maar velen weten ook niet meer wat het is om je vrijheid te verliezen en nemen aan dat het iets vanzelfsprekends is.

Soms levert oorlog ook goede zaken op. De dwang om op je vijand vooruit te lopen, leveren uitvindingen op die, hoewel in eerste instantie gevaarlijk en bedreigend, later in het burgerleven ook goede toepassingen kent. Zo heeft de geneeskunde vooral na de 1e Wereldoorlog een enorme vlucht genomen.

Deze club is opgezet vanuit educatieve gronden en vooral om niet te vergeten. Om te blijven beseffen dat "je mening kunnen geven" niet altijd vanzelfsprekend is. Als mens moet je daar soms voor vechten, soms zelfs voor sterven.

Regelmatig zullen een of meerdere foto's geplaatst gaan worden en in het weekend een nieuwe video. Door dit te doen hoop ik een beeld en gevoel te geven voor alles wat we kwijt waren, weer terug gekregen hebben, maar wat we gemakkelijk opnieuw weer kunnen verliezen!

 - - - = = o 0 o = = - - -

 

Soldaat W.R. Van Herne van de Calgary Highlanders krijgt een injectie in zijn gewonde dijbeen van soldaten G.M. Goderre en H. Couture. Foto: Ken Bell / Canada. Dept. of National Defence / Library and Archives Canada / PA-131260.

Plaats van Herinnering: Grebbeberg

uit de reeks 'Plaats van Herinnering'.Gemaakt door vpro /geschiedenis-TV:Wouter KooistraMurk van der SchaafKaren AlMelanie de LangenFons DellenLuc Wermers

Op zondagavond 12 oktober 1941, rond een uur of tien, werd boven kamp Blokzijl in de Noordoostpolder een Britse Wellington bommenwerper neergeschoten door een Duitse Messerschmitt. Het vliegtuig stortte neer in het nog drassige gebied aan de Baarloseweg tussen Luttelgeest en Blokzijl. Eén bemanningslid wist zich met de parachute te redden en werd door de Duitsers krijgsgevangen gemaakt. De andere vijf bemanningsleden overleefden de crash niet. Slechts één lichaam kon direct worden geborgen. Hij werd begraven in Kuinre. De andere vier kregen een tijdelijk graf op kavel R34. Hier werd door Duitse militairen een houten kruis geplaatst met daarop de namen van de vier bemanningsleden. Hun lichamen werden pas in 1948 na de berging van het vliegtuig bijgezet op de begraafplaats van Emmeloord. Dit is de enige begraafplaats in Flevoland waar geallieerde vliegers liggen.

Een foto van het FLAK-luchtafweergeschut bij Harderwijk, genomen door een Duitse soldaat. In de Tweede Wereldoorlog waren nog maar weinig navigatiemiddelen beschikbaar. Harderwijk vormde voor de geallieerde vliegtuigen die vanaf bases in Engeland bombardementen op Duitsland uitvoerden, een duidelijk zichtbaar oriëntatiepunt. Voor de Duitsers was Harderwijk dus een logische plek om Flugabwehrkanonen op te stellen. Het geschut stond op de Stadsweide van Harderwijk, waar toen ook een zeer geavanceerd radarsysteem voor het detecteren van vijandelijke vliegtuigen opgesteld stond (Stellung Hase). Deze plek bevindt zich ten zuidoosten van Harderwijk, vlakbij het huidige parkeerterrein Drielander aan de A28.

Een legertruck geladen met evacués. Fietsen en waardevolle bezittingen hangen aan de achterkant van de vrachtwagen. Bron: Library and Archives Canada/PA-140430

Nieuwste Leden

  • Zcene
  • Eusie
  • h3
  • coenalaguna
  • Willy63
  • Frankieo

De ploegbaas groef niet mee, maar hield toezicht. Iedere maand schreef hij een rapport over zijn ondergeschikten met een beoordeling in cijfers. De promotiekansen hingen af van deze beoordeling. Vooral degenen die boer wilden worden in de Noordoostpolder, hielden daar rekening mee. Polderwerker Jan Marsman vertelde later: “Met twee streekgenoten werd ik aan het werk gezet bij opzichter Schuringa. De eerste dag moesten we al sloten en greppels graven. Het was loodzwaar werk, in weer en wind. Maar we deden het zonder morren. We wilden allemaal graag boer worden. Slechte rapporten van de opzichter kon je dan niet gebruiken. Je moest in die tijd je mond houden, ook als je onrechtvaardigheid tegenkwam.”

Het Babyhuis

Wat doe je als je niet genoeg te eten hebt voor je kind? In het laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog was er in Amsterdam gebrek aan van alles: brandstof, kleding, maar vooral eten. Dagelijks stierven mensen van honger en uitputting. Veel ouders stuurden daarom hun kinderen naar pleeggezinnen buiten de stad. Voor onbepaalde tijd, want niemand wist hoe lang de oorlog nog zou duren.Overal was schaarste, maar het noorden van Nederland was er beter aan toe dan het westen. Kinderverzorgster Sieneke Botjes stichtte in Groningen een clandestien opvanghuis voor baby's uit Amsterdam: Babyhuis Prinses Margriet. Van februari tot augustus 1945 woonden hier dertien baby's, ver weg van hun ouders in Amsterdam. Ze overleefden allemaal de HongerwinterEen van de leidsters maakte in 1945 een fotoboek van de babys in Groningen. Het originele fotoboek is tot 25 juli te zien in het Amsterdams Historisch Museum. Ook is er een aantal brieven te zien, die de ouders in Amsterdam tijdens de Hongerwinter aan het Babyhuis stuurden.

Club-Updates

moment..

Aanbevelingen

grc starstarstarstarstar
Omdat het de herhindering aan 40/45 levend houdt.

Deze week jarig

Geen jarigen deze week.

Welkom bij Clubs!

Kijk gerust verder op deze club en doe mee.


Of maak zelf een Clubs account aan:


Aanbevelingen door leden:

grc starstarstarstarstar

Omdat het de herhindering aan 40/45 levend houdt.