Oorlog is een bijzondere situatie. Het leed dat mensen dan moeten doormaken is vaak ongekend. Dat besef je overigens pas vaak als je het zelf mee maakt. Nederland kent het geluk al sinds 1945 op eigen grond geen oorlogssituatie te hebben gehad. Gelukkig maar! Maar velen weten ook niet meer wat het is om je vrijheid te verliezen en nemen aan dat het iets vanzelfsprekends is.
Soms levert oorlog ook goede zaken op. De dwang om op je vijand vooruit te lopen, leveren uitvindingen op die, hoewel in eerste instantie gevaarlijk en bedreigend, later in het burgerleven ook goede toepassingen kent. Zo heeft de geneeskunde vooral na de 1e Wereldoorlog een enorme vlucht genomen.
Deze club is opgezet vanuit educatieve gronden en vooral om niet te vergeten. Om te blijven beseffen dat "je mening kunnen geven" niet altijd vanzelfsprekend is. Als mens moet je daar soms voor vechten, soms zelfs voor sterven.
Dagelijks zal een of meerdere foto's geplaatst gaan worden en in het weekend een nieuwe video. Door dit te doen hoop ik een beeld en gevoel te geven voor alles wat we kwijt waren, weer terug gekregen hebben, maar wat we gemakkelijk opnieuw weer kunnen verliezen!
- - - = = o 0 o = = - - -
Ceremonie met Duitse militairen op de begraafplaats Vredenhof in de duinen op Schiermonnikoog. Volgens de Leeuwarder Courant van 19 augustus 1941 gaat het om de begrafenis van drie aangespoelde Engelse vliegeniers. Vredenhof is in de Eerste Wereldoorlog door enkele Schiermonnikoogers gesticht als drenkelingenkerkhof. Gesneuvelde militairen die op het eiland aanspoelen, zowel geallieerden als Duitsers, krijgen hier een laatste rustplaats. Tijdens de Tweede Wereldoorlog worden aangespoelde geallieerde soldaten door de Duitse bezetter met militaire eer ter aarde besteld. Hoteleigenaar Sake van der Werff maakt van deze ceremonies tal van foto’s. In totaal liggen op Vredenhof ruim honderd personen begraven afkomstig uit: Groot-Brittannië, Frankrijk, Canada, Nieuw-Zeeland, Australië, Polen, Marokko en Duitsland. Hierbij gaat het om slachtoffers uit beide wereldoorlogen, waarbij van een aantal de identiteit onbekend is. De nationaliteiten liggen door elkaar.
Rauter: hoogste SS'er in Nederland
Laatste Forumreacties
De Kruisweg in Haarlem, Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De slogan luidt:
V=Overwinning omdat Duitsland op alle fronten voor Europa wint.
Na de razzia van 17 november 1944 was er in de Noordoostpolder een groot gebrek aan arbeidskrachten. Geprobeerd werd mannen naar de polder te krijgen met verlokkingen als vrije kost-en-inwoning en goede rantsoenen. Zo kwam in februari 1945 een honderdtal Amsterdammers in kamp Schoterbrug aan. De toenmalige kampbeheerder Lambert Postma kon zich dit jaren later nog goed herinneren: “Je hebt nog nooit zoiets gezien. Zulke verschrikkelijke wrakken waren het, heel erg! Ze waren gewoon uitgehongerd! Ze waren in de Lemmer aangekomen en daar hadden ze al heel wat eten gehad, maar ze waren aan de diarree. Dat vege lijf kon dat niet verdragen. Wij hadden intussen een beste pot met eten klaargemaakt en dat kregen ze te eten. Die mensen moesten ook nog wat presteren, maar dat konden ze helemaal niet! Later kwamen ze weer goed op krachten. Verscheidene konden toch werken in de ontginning, maar anderen vertrokken ook weer.”
Op zaterdagochtend 28 oktober 1944 omstreeks half acht kwamen de eerste geallieerde tanks en andere infanterievoertuigen van de Timberwolves Divisie Rijsbergen binnen. Een groot aantal Duitse soldaten werd krijgsgevangen gemaakt.
Hoe een NSB-trein werd beschoten | ANDERE TIJDEN
Defensie.nl - Nieuwsberichten van Koninklijke Marine
Deze week jarig
Geen jarigen deze week.
Welkom bij Clubs!
Kijk gerust verder op deze club en doe mee.
Of maak zelf een Clubs account aan:
Statistieken
Club-Updates
Prins Bernhard achter de tafel van Hotel De Wereld in Wageningen tijdens de capitulatiebesprekingen op 5 mei 1945. Op de rug gezien de Duitse delegatie.
De besprekingen in Wageningen van 5 mei 1945 gelden als de Duitse capitulatie in Nederland. Feitelijk werd in Wageningen gesproken over een ‘spoorboekje’ voor de afwikkeling van de capitulatie in bezet Nederland na de onvoorwaardelijke Duitse overgave, een dag eerder, op de Lüneburger Heide.
De Canadese generaal Foulkes overhandigde de Duitse generaal Blaskowitz de capitulatievoorwaarden. Die stelde op zijn beurt aanvankelijk nog voorwaarden, maar had uiteindelijk geen andere keus dan te tekenen bij het kruisje. De feitelijke handtekeningen werden overigens niet op 5 mei gezet in hotel De Wereld, maar een dag later in de naastgelegen aula van de Landbouwhogeschool.
Englandspiel 5 overlevenden
Teruggekeerd uit evacuatie treffen de families Langens-Jans en Langens-Frieling zo hun huis aan de Steenheuvelsestraat aan. Leuth lag maanden ingeklemd tussen de Duitse en geallieerde linies. En dat heeft het geweten.
Leuth ligt in de laaggelegen Duffelt, de Ooijpolder, onder de rook van Nijmegen. De Duitsers zetten dit gebied onder water als verdedigingslinie, net als de Betuwe. Het water als wapen. De bewoners moesten vertrekken, hun dorpen werden in de vuurlinie zwaar beschadigd.
Englandspiel 4 Kameraden
De WA, de Weerbaarheidsafdeling van de NSB, is gemodelleerd naar het Duitse voorbeeld de SA, Sturmabteilung. Het zijn semimilitaire organisaties om de partij fysiek te verdedigen. Maar in feite zijn het gewoon knokploegen die voor relletjes en opstootjes zorgen en politiek andersdenkenden het leven zuur maken. Voor velen die zich in het zwarte uniform steken betekent het een eerste stap richting een dienstverband met de Waffen SS. Zover is het op deze foto uit 1940 nog niet. Hier marcheren de WA’ers achter hun vendel op de Wirdumerdijk in Leeuwarden louter met de bedoeling om te imponeren.
Vanaf augustus 1941 is het voor mannelijke NSB-leden van achttien tot veertig jaar verplicht om zich te melden voor de WA. Slechts weinigen geven gehoor aan de oproep. In totaal zijn er naar schatting in Friesland slechts een 250-tal WA’ers actief geweest.
Het is niet duidelijk of de Leeuwarders die aan de kant toekijken, aanhangers van de Nieuwe Orde zijn of puur uit nieuwsgierigheid toekijken.
Het vliegveld Leeuwarden, de Duitsers noemen de basis ‘Fliegerhorst Leeuwarden’, wordt op 24 februari 1944 door Marauders (middelzware bommenwerpers) van de 387ste Bomb Group gebombardeerd. Tijdens hun vlucht worden ze bij het passeren van de Friese kust door Duits luchtafweergeschut beschoten. Zonder verliezen bereiken de Amerikaanse bommenwerpers hun doel. Het bombardement is een succes. De rookwolken zijn tot in de Zuidwesthoek van de provincie zichtbaar. De Duitse bezetter constateert dat het bombardement aanzienlijke schade heeft aangericht. Het veld is na de aanval een aantal weken onbruikbaar. Door het inzetten van dwangarbeiders worden de vele bomtrechters gedicht en hallen gerepareerd, waardoor ze weer gebruikt kunnen worden. Op 17 september 1944 wordt het vliegveld, nu door de Engelsen, nogmaals gebombardeerd. De rol van de Fliegerhorst is nu definitief uitgespeeld.
De bevrijding van de Noordoostpolder werd gevierd met een grote optocht in Emmeloord. In een toespraak toonde de hoogste polderbestuurder, landdrost Sikke Smeding, zich zeer verheugd dat de Noordoostpolder niet onder water was gezet door de Duitsers zoals zij bij de Wieringermeerpolder in Noord-Holland hadden gedaan. Verder was hij er trots op dat de droogmaking en ontginning van de Noordoostpolder in de oorlogsjaren gewoon was doorgegaan: “Is deze periode in heel de beschaafde wereld … gekenmerkt geweest door vernietiging en afbraak, dit nieuwe land heeft steeds gestaan in het teeken van opbouw en arbeid; hoe groot het gebrek aan menschen en materiaal in den polder ook is geweest door razzia’s en roof, steeds is door velen met uiterste krachtinspanning gewerkt. Het oorlogskind, de Noordoostpolder, is alles te boven gekomen, en houdt schoone beloften voor de toekomst in.”